หัมมิยะ

น. ปราสาท ในอรรถกถาวินัยอธิบายว่า ปราสาทที่มีเรือนยอดตั้งอยู่บนพื้นชั้นบน  ที่อยู่ของผู้มีทรัพย์  ดังเช่นพ่อค้า แต่มิใช่ของพระมหากษัตริย์หรือพระราชา

n. castle